به گزارش خبرنگار مهر، در هفته ششم و پایانی لیگ قهرمانان آسیا، شامگاه سه شنبه تیم فوتبال پرسپولیس در ورزشگاه مملو از تماشاگر آزادی میزبان «الدحیل» قطر بود.
در حالی که در این مسابقه شاگردان یحیی گل محمدی می‌توانستند با کسب یک پیروزی خانگی مقابل «الدحیل» راهی مرحله یک شانزدهم نهایی شوند اما در عین ناباوری این دیدار را با نتیجه ۲ بر یک به حریف واگذار کردند تا جشنی که پرسپولیسی‌ها آماده تدارک آن بودند محقق نشود و غمی بزرگ بر دل آنان بنشیند.
در شبی که سرخپوشان می‌توانستند در دقیقه ۸۱ از روی نقطه پنالتی از حریف خود پیش بیفتند «گولسیانی» این پنالتی را از دست داد تا دو دقیقه بعد «مایکل اولونگا» تیر خلاص را بر پیکر پرسپولیس وارد کند.
این نخستین باری نیست که ورزشگاه آزادی چنین تراژدی غم انگیزی را تجربه کرده است.
آزادی بارها و بارها شاهد شب‌هایی بوده است که خیل تماشاگران امیدوار به پیروزی، صعود یا قهرمانی، ناامیدانه از آن خارج شده اند و چیزی جز حسرت برایشان نمانده است.
روزی که آزادی باتلاق امیدهای استقلال شد
۱۴ فروردین ۱۳۸۱ – استقلال یک – آنیانگ ال جی چیتاز ۲
دیدار استقلال با آنیانگ یا همان اف سی سئول کره‌جنوبی در سال ۲۰۰۲ و در بیست و یکمین دوره مسابقات باشگاهی قهرمانی آسیا، مسابقه‌ای فراموش نشدنی است.
آن بازی، دومین دیدار نیمه نهایی آخرین دوره جام باشگاه‌های آسیا بود که روز ۱۴ فروردین ماه سال ۱۳۸۱ در ورزشگاه آزادی برگزار شد.
پیش از شروع آن مسابقه بارش بارانی سیل‌آسا، زمین چمن ورزشگاه آزادی را غرق در آب کرده و آن را به باتلاقی تبدیل کرد که توپ به سختی روی آن به حرکت در می‌آمد.
استقلالی‌ها آمده بودند با پیروزی در ورزشگاه خانگی و در حضور هزاران طرفدار راهی بازی نهایی شوند اما همه چیز متفاوت پیش رفت و چمن آزادی به باتلاق رؤیای آبی‌ها و طرفدارانشان تبدیل شد.
سیروس دین محمدی، محمد نوازی، داوود سیدعباسی و سیاوش اکبرپور از ستاره‌های استقلال در آن مسابقه بودند.
گل اول آن دیدار را مارکو مارتینز در دقیقه ۵۵ برای آنیانگ به ثمر رساند اما یدالله اکبری در دقیقه ۶۲ آن گل را پاسخ داد.
آنیانگ در دقیقه ۷۲ توسط آندره لوئیز دوس سانتوس به گل دوم رسید تا با پیروزی ۲ بر یک برابر استقلال راهی دیدار پایانی آن دوره از مسابقات شود.
البته در جریان آن بازی محمد نوازی یک ضربه پنالتی را برای آبی‌پوشان از دست داد.
وداع ناباورانه پاس با آسیا
۳۰ شهریور ۱۳۸۴ – پاس ۳ العین ۳
در این روز تیم فوتبال پاس، کمی آن‌طرف تر از ورزشگاه آزادی و در ورزشگاه دستگردی و در مرحله یک هشتم نهایی میزبان العین امارات بود.
شاگردان دنیزلی توانسته بودند در بازی رفت در امارات مقابل حریف خود به تساوی یک به یک برسند و همه چیز آماده بود تا با یک پیروزی خانگی، خود را به مرحله نیمه نهایی آسیا برسانند تا ۱۰ هزار هواداری که برای حمایت از آنها به ورزشگاه آمده بودند را شادمان به خانه بفرستند و شبی به یادماندنی را در دل هوادارانشان باقی بگذارند.
هرچند که این بازی برای فوتبال‌دوستان به یادماندنی شد اما یادی تلخ و حسرت بار.
تیم پاس از بازیکنانی چون جواد نکونام، آرش برهانی، نیما نکیسا و محمد نصرتی بهره می‌برد و امید زیادی برای پیروزی داشت.
آنها موفق شدند نیمه اول را با یک گل به پایان برسانند و در نیمه دوم هم آرش برهانی گل دوم بازیکنان پاس را وارد دروازه العین کرد و همه چیز آماده برگزاری جشن صعود بود.
دقایقی بعد یکی از گل‌ها جبران شد اما «عیسی ترائوره» گل سوم را هم وارد دروازه کرد.
اما این جشن در دو دقیقه به غمی بزرگ تبدیل شد و دو گل پیاپی در دقایق ۸۱ و ۸۳ بازی به تساوی کشیده شد و با توجه به قانون گل زده بیشتر در خانه حریف، این العین بود که راهی مرحله نیمه نهایی شد.
تیر خلاص ریوالدو بر قلب پرسپولیسی‌ها
سال ۱۳۸۸ پرسپولیس صفر – بنیادکار یک
پرسپولیس در این سال به عنوان تیم نخست از گروه خود صعود کرد و این فرصت طلایی نصیبش شد که میزبانی در تک بازی مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان را به دست آورد.
پرسپولیس در شرایطی در ورزشگاه پر از تماشاگر آزادی مقابل تیم دوم گروه D قرار گرفت که مشکلات و تنش‌هایش به اوج رسیده بود؛ مطالبات مالی بازیکنان، استعفای حسین هدایتی (رئیس هیأت مدیره)، درگیری لفظی برخی بازیکنان با مدیران تیم آن هم در آستانه بازی حساس با بنیادکار، از پرسپولیس تیمی سراپا حاشیه ساخت.
با این وجود، «نلو وینگادا» همچنان تاکید داشت علاقه‌ای به صحبت درباره مشکلات تیمش ندارد و ترجیح می‌دهد مشکلات درونی تیم به بیرون از باشگاه منتقل نشود.
سرمربی پرتغالی پیش از دیدار با بنیادکار از هواداران خواسته بود پرسپولیس را تنها نگذارند: «از هواداران می‌خواهم با پرچم و پیراهن‌های قرمز به ورزشگاه بیایند و تمام سکوها را پر کنند.
ما به همراهی آنها نیاز داریم.
»
در پاسخ، ۹۵ هزار پرسپولیسی به ورزشگاه رفتند تا از تیم محبوبشان مقابل بنیادکاری که «ریوالدو» اسطوره‌ای را در ترکیب داشت حمایت کنند و این مسابقه پایانی باشد بر تمام حواشی و بحران‌های تیمشان.
اما ضربه پنالتی ریوالدو همچون تیری بود که قلب پرسپولیسی‌ها را نشانه گرفت و باعث شد این مسابقه با نتیجه یک بر صفر به سود بنیادکار به پایان برسد.
تساوی تلخ استقلال در آزادی
۱۰ مهر ۱۳۹۲ – استقلال ۲ – اف سی سئول ۲
اف سی سئول، رقیب استقلال در نیمه نهایی لیگ قهرمانان آسیا همان آنیانگ ال جی است که در اوایل دهه ۸۰ در یک روز بارانی در زمین گل آلود آزادی توانست استقلال را از فینالیست شدن محروم کند.
تیم استقلال در مسابقه رفت در کره جنوبی با نتیجه ۲ بر صفر از «اف سی سئول» شکست خورده بود و امیدوار بود بتواند در ورزشگاه آزادی و در حضور تماشاگران خود این نتیجه را جبران کند و به فینال آسیا راه یابد.
این دیدار به دلایل زیادی در بین دیدارهای ماندگار تاریخ لیگ قهرمانان آسیا در مرحله نیمه نهایی است.
۸۸ هزار نفر در دیدار برگشت به ورزشگاه رفتند تا این دیدار را تماشا کنند.
روز موعود برای استقلال فرا رسید و آبی‌پوشان تهرانی در دهم مهرماه سال ۱۳۹۲ به جدال برگشت مقابل اف‌سی سئول کره جنوبی در مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان آسیا رسیدند.
مسابقه‌ای که استقلال برای رسیدن به فینال باید شکست دو بر صفر خودش در شرق آسیا را جبران می‌کرد.
بازیکنان و مربیان استقلال از همه هوادارانشان و حتی طرفداران پرسپولیس درخواست کردند برای حمایت از این تیم به ورزشگاه آزادی بیایند و استادیوم را مملو از جمعیت کنند تا شاگردان امیر قلعه‌نویی بتوانند با شکست دادن حریف کره‌ای خود راهی فینال لیگ قهرمانان شود.
روی این مسابقه مانور زیادی شد و حتی برخی از چهره‌های قدیمی استقلال در مصاحبه‌های خودشان تاکید داشتند با وجود اختلاف نظر میان کارلوس کیروش و امیر قلعه‌نویی، بهتر است سرمربی پرتغالی وقت تیم ملی هم برای تماشای مسابقه و روحیه دادن به استقلالی‌ها در ورزشگاه حاضر شود.
ولی در دیدار برگشت «دائه سونگ» بود که با زیبایی هر چه تمام‌تر دروازه رحمتی و استقلال را گشود که یکی از زیباترین گل‌های لیگ قهرمانان آسیا بود.
هرچند «جی‌لوید ساموئل» و قاضی برای استقلال گلزنی کردند ولی استقلال گل دوم را از روی نقطه پنالتی دریافت کرد تا این دیدار با تساوی ۲ بر ۲ خاتمه یابد و استقلال حذف شود.
معجزه سرخ که به انجام نرسید
۱۹ آبان ۱۳۹۷ – پرسپولیس صفر – کاشیما صفر
پرسپولیسی‌ها پس از آنکه به دلیل محرومیت در پنجره‌های نقل و انتقالات موفق نشده بودند بازیکنی جذب کنند فشار زیادی را از لحاظ جسمی تحمل می‌کردند اما با این وجود هواداران این تیم تمام قد از تیمشان حمایت می‌کردند و در هیچ مسابقه‌ای آنها را تنها نگذاشتند.
پرسپولیس توانسته بود در این فصل به فینال آسیا صعود کند و اکنون تنها یک مانع مقابل آنها بود.
شاگردان برانکو که در دور رفت بازی را با نتیجه دو بر صفر واگذار کرده بودند در شرایط سختی قرار داشتند.
شور و هیجان زیادی در ورزشگاه آزادی بود.
سکوهای ورزشگاه پر بود و جای سوزن انداختن در آزادی نبود.
در حالی که بیش از ۸ ساعت تا بازی باقی مانده بود هواداران پرسپولیس از ساعات اولیه صبح مقابل درهای ورودی ورزشگاه آزادی حاضر شده بودند.
تعداد زیادی از هواداران از شب قبل از شهرستان‌های مختلف خود را به آزادی رسانده و آماده بودند جشن قهرمانی تیمشان را برپا کنند.
به مناسبت این مسابقه پس از سال‌ها ورزشگاه پیر آزادی نونوار شده بود و آماده برگزاری یک فینال به یادماندنی بود.
به مناسبت این مسابقه، مشعل ورزشگاه آزادی پس از ۴۴ سال روشن شد و برج میلاد نیز هنگام برگزاری مسابقه به رنگ سرخ درآمد.
جانی اینفانتینو (رئیس فیفا)، شیخ سلمان (رئیس کنفدراسیون فوتبال آسیا)، مهدی تاج (رئیس فدراسیون فوتبال ایران)، کوزو تاشیما (رئیس فدراسیون فوتبال ژاپن) هم به ورزشگاه آمده بودند تا مراسم اهدای جام قهرمانی را برگزار کنند.
اما خستگی در ساق پای پرسپولیسی‌ها موج می‌زد و به وضوح یارای مقابله با حریف قدرتمند خود را نداشتند و تلاش آنها در پایان ثمری نداشت تا این مسابقه با نتیجه بدون گل به پایان برسد.
این برای سومین و آخرین بار در تاریخ لیگ قهرمانان آسیا بود که تیمی از ایران به دیدار فینال راه پیدا کرد اما نه سپاهان، نه ذوب آهن و نه پرسپولیس نتوانستند عنوان قهرمانی را به خود اختصاص دهند و تیم‌های شرق آسیا قهرمان شدند.