به گزارش خبرنگار مهر، با احتساب ۴۷ روزی که کیومرث هاشمی سرپرست وزارت ورزش بود، حدود ۶ ماه از حضور وی در رأس این وزارتخانه می‌گذرد این در حالی است که طی این مدت او به گونه‌ای دست به مهره نشده که در ترکیب تیم مدیریتی همراهش تغییر عمده و تأثیرگذاری ایجاد شود و همین مساله درستی و نتیجه بخش بودن «دست فرمان» وزیر را با ابهام مواجه کرده است.
در ماه‌های اخیر انتصاب‌هایی در وزارت ورزش یا فدراسیون‌ها انجام شده که کمتر تأثیری در حل مشکلات عمده ورزش داشته است
احکامی که دردی از درد ورزش دوا نکرده است
کیومرث هاشمی ۱۰ مرداد به عنوان سرپرست وارد وزارت ورزش شد و ۲۷ شهریور هم با رأی اعتماد مجلس وزیر ورزش در دو سال باقی مانده دولت سیزدهم شد.
تا یک ماه بعد از این رأی گیری و به دلیل همزمانی با نوزدهمین دوره بازی‌های آسیایی، واکاوی زیادی در مورد تصمیمات وزیر و برنامه‌هایش برای جابه جایی مهره‌ها در وزارت ورزش انجام نشود اما بعد از اتمام بازی‌ها به مرور گمانه زنی‌ها در این زمینه آغاز شد.
در این میان نام‌های زیادی هم بر سر زبان‌ها افتادند که از آنها به عنوان گزینه مورد نظر برای مهمترین تحول و دگرگونی وزارت ورزش در دوره کیومرث یاد می‌شد تا اینکه بالاخره آغاز تغییرات در وزارت ورزش با کنار گذاشتن یکی از مهره‌های منصوب حمید سجادی و انتصاب جایگزین او به عنوان مدیرکل جدید حوزه وزارتی آغاز شد.
این انتصاب البته برای سر و سامان دادن به تمام آشفتگی‌ها و بی نظمی‌های ایجاد شده در ورزش که «دلیلِ پشت پرده» کنار رفتن وزیر پیشین بود، کافی نبود اما به نظر می‌رسید پیشوازی برای انقلاب بزرگ‌تر در وزارت ورزش باشد که لازمه آن معرفی و انتصاب گزینه‌های جدید برای مسوولیت‌های کلیدی تر از مشاور و مدیر کل حوزه وزارتی بود.
تا به امروز کیومرث هاشمی برای افراد زیادی حکم داده و آنها را متصدی فدراسیون‌های انجمن‌های ورزش‌های رزمی، شطرنج، بولینگ و بیلیارد، تری اتلون، والیبال، دوومیدانی یا بخش‌های مختلف وزارت ورزش کرده یا به عنوان «مدیر هسته مرکزی گزینش»، «سرپرست حراست مرکزی، سرپرست مرکز فناوری اطلاعات»، «سرپرست ارتباطات و تحول اداری»، «سرپرست اداره کل پشتیبانی و امور رفاهی»، «سرپرست دفتر هماهنگی امور استان‌ها» و … برای آنها در وزارت ورزش یک صندلی کنار گذاشته است اما هیچ یک از این احکام در راستای سروسامان دادن به اوضاع آشفته ورزش نبوده است.
بی سروسامانی هایی که هنوز پابرجاست
درست است که حمید سجادی به بهانه رسیدگی به وضعیت جسمانی اش تصمیم به استعفا گرفت اما او وقتی به این جمع بندی رسید که استعفایش از وزارت ورزش به نوعی نقل و نبات ورزشی‌ها شده بود که البته هر بار تکذیب می‌شد اما بالاخره به سرانجام رسید.
سجادی از زمانی که متصدی وزارت ورزش شد نتوانست اقتدارش را برای این جایگاه نشان دهد و به همین دلیل بود که بارها از نمایندگان مجلس تذکر و کارت زرد گرفت و مدام بحث استعفایش مطرح بود چرا که هرگز نتوانست به عنوان یک وزیر ورزشی انتظارات را برآورده کند.
در کل عملکرد این وزارتخانه در دو سال ابتدایی دولت سیزدهم به قدری پرانتقاد و نامطلوب بود که ادامه این تغییرات دور از ذهن نباشد حتی بدون استعفا و کناره گیری.
تا پیش از حمید سجادی، هیچ یک از وزرای ورزش از جنس ورزش نبودند.
به همین دلیل وقتی او متصدی وزارت ورزش در دولت سیزدهم شد موجی از امید را میان اهالی ورزش ایجاد کرد چون کاملاً ورزشی بود و به نظر می‌رسد دغدغه ورزشی‌ها و به خصوص راه حل رسیدگی به آنها را بهتر از هر گزینه دیگری بلد باشد اما عملکرد ضعیف و دور از انتظارش در دو سال نخست، بی سروسامانی و آشفتگی‌های زیادی را به دنبال داشت و در نهایت حادثه اسفند سال گذشته و تبعاتش بهانه شد برای اینکه او از ادامه حضور در صندلی وزارت منصرف شود.
بدون شک دلیل بخشی از بی نظمی و پریشان حالی ورزش، تصمیمات اشتباه وزیر در انتخاب‌هایش بوده است.
انتخاب‌هایی که ترکیب نزدیک ترین نفرات – از حیث پست و جایگاه- به حمید سجادی را تشکیل داد اما خروجی این ترکیب و برنامه‌هایی که برای ورزش داشتند، موجب بی نظم و هرج و مرجی شد که با وجود گذشت حدود ۶ ماه از تغییر وزیر همچنان در بدنه ورزش حس می‌شود.
بلاتکلیفی کلیدی ترین پست وزارت ورزش
هر چند تغییراتی در برخی مسوولیت‌های وزارت ورزش صورت گرفت اما جایگاهی که ارتباط مستقیمی با فدراسیون‌ها داشت و از آن می‌تواند به عنوان کلیدی ترین پست این وزارتخانه نام برد، بدون «تعیین تکلیف» مشخص و قطعی باقی ماند.
پستی که ارتباطش با فدراسیون‌ها کاملاً تأثیرگذار بود و رؤسای فدراسیون‌ها هم برای اجرای برنامه‌های وزارت ورزش چشم به دهان معاون داشتند.
با این حال گمانه زنی‌ها در مورد تغییر این معاونت تا جایی پیش رفت که از مهرزاد حمیدی به عنوان جانشین محمد پولادگر نیز نام برده شد و وی حتی در چند نشست به همراه کیومرث هاشمی شرکت کرد اما در نهایت پولادگر همچنان روی صندلی خود قرار دارد اما هنوز آشفتگی فدراسیون‌ها پابرجاست که آیا او تا پایان دوره کیومرث هاشمی معاون خواهد بود یا جایش را به فرد دیگری خواهد داد.
این موضوعی است که باید از سوی هاشمی به صراحت اعلام می‌شد تا فدراسیون‌ها هم تکلیف شأن را بدانند و گوش به فرمان معاون ورزش قهرمانی باشند.
هر چند تازه ترین گمانه زنی در مورد این معاونت حکایت از آن دارد که سیدشروین اسبقیان بزودی جانشین محمد پولادگر خواهد شد اما هنوز واکنشی به این موضوع صورت نگرفته است.
وزیر جدید ورزش ادامه دهنده راه وزیر مستعفی
عملکرد غیرقابل دفاع کاروان ورزش ایران در بازی‌های آسیایی که با یک پله سقوط همراه بود و همچنین روند پرافت و خیز و متشنجی که در مورد انتخابات فدراسیون‌ها دنبال شد و حتی منجر به ابطال نتیجه انتخابات کشتی، ژیمناستیک، ورزش‌های نابینایان و کاراته شد، مهر تأییدی است بر وضعیت نابسامان ورزش در دولت سیزدهم که اعلام استعفای وزیر اولش فرصتی شد برای اعمال تغییرات کارساز در مجموعه مدیریتی آن.
با این حال کیومرث هاشمی نه تنها تا به امروز در اعمال این تغییرات و انتصاب مدیران کارآمدتر به عنوان بازوان اجرایی خود تعلل سوال برانگیزی داشته بلکه در مجموع راه وزیر مستعفی را دنبال کرده و رویکرد جدید و امید بخشی از خود نشان نداده است.
نشست با فدراسیون‌ها، سرکشی از اردوها، سفر به استان‌ها، حضور در مراسم‌های مختلف ورزشی و فرهنگی و شرکت در جلسات هیأت دولت عمده فعالیتی بوده که وزیر ورزش طی این مدت به آنها پرداخته است در حالی که امروز تعداد ۱۶ فدراسیون با سرپرست اداره می‌شوند و پرونده چهار فدراسیون هم به دلیل ابطال انتخابات در دادگاه یا سازمان بازرسی است.
علاوه بر این ورزش به سرعت به زمان المپیک و حضور در این رویداد فراگیر نزدیک می‌شود.
با این حال به نظر می‌رسد «سرعت در اعمال تغییرات لازم» در برنامه وزیر نیست یا اینکه او اصلاً «خیال تغییرات» را ندارد که اگر اینگونه است بهتر است کیومرث هاشمی موضع خود را به صورت رسمی و شفاف اعلام کند تا حداقل فدراسیون‌ها تکلیف خود را بدانند و حداقل با معاون توسعه ورزش قهرمانی و حرفه‌ای وزارت ورزش که مسؤول مستقیم و رو در روی آنهاست با تعامل و هماهنگی بیشتر پیش بروند.
اگر هم غیر این است که به جاست کیومرث هاشمی زودتر گزینه‌هایش را رو کند و تیم جدیدیش را اجرایی کند.
در هر صورت طی ۶ ماه گذشته جز استعفای حمید سجادی که مدیریت ورزش را در آستانه بازی‌های آسیایی متزلزل کرد و بعد از رأی گیری برای انتخاب وزیر جدید، اتفاق نو و کارساز دیگری در ورزش رخ نداده که منجر به جمع شدن خیلی از مشکلات و امید به حل و فصل ریشه‌ای آنها در آینده نزدیک باشد.
گویا تنها درد ورزش، نام وزیر آن بوده که از حمید سجادی به کیومرث هاشمی تغییر کرده است.