خبرگزاری مهر – گروه ورزشی: اواخر سال ۱۳۷۲ مدافع لاغر و تکیده تیم پورا چشم علی پروین را گرفت و خیلی زود مقدمات حضورش به همان سبک و سیاق معروف پروین در دهه ۷۰ فراهم شد و یحیی گل محمدی شش سال پیراهن سرخ بر تن کرد و به جام‌ها و افتخارات زیادی رسید اما یک اتفاق تلخ او را در فهرست مازاد سرمربی سرخ‌ها قرار داد.
سال ۷۸ و زمانی که بیماری سراغ گل محمدی و با تب مالت مبارزه می‌کرد، از سوی علی پروین در فهرست مازاد قرار گرفت تا جدایی ناخواسته از تیمی داشته باشد که روزهای خوشی را با آن سپری کرده بود.
او در شرایطی با قرمزهای پایتخت خداحافظی کرد که ۳۰ سالگی را رد کرده بود و خیلی‌ها تصور می‌کردند با بیماری که دارد دیگر فوتبالیست نخواهد شد و باید کفش‌هایش را بیاویزد.
گل محمدی اما خیلی زود گمانه زنی‌ها را نقش بر آب کرد و با فولاد دوباره زنده شد.
آن هیکل لاغر و تکیده ناشی از بیماری سخت تب مالت دوباره «جان» گرفت و در قلب خط دفاعی تیم جنوبی درخشید و در تیم ملی مرد محبوب «بلاژویچ» شد و همان حضور چشمگیر دوباره چشمان علی پروین گرفت و اواخر سال ۸۱ با قراردادی که در آن زمان گران‌ترین انتقال به حساب می‌آمد، پیراهن قرمزهای تهرانی را برتن کرد.
سالهای پایانی فوتبال او با بازگشت‌هایی همراه بود که شاید کمتر فوتبالیستی نمونه اش پیدا شود.
هر وقت کسی از او ناامید شد با قدرت تر برگشت و تا جایی رفت که گلزن ایران در جام جهانی ۲۰۰۶ برابر مکزیک شد و پیش از آن در دیدار با ایرلند در تهران هم برای تیم ملی گل زد اما در نهایت گلش منجر به صعود ایران به جام جهانی ۲۰۰۲ نشد.
یحیی گل محمدی که عاشق مربیگری بود و در طول دوران فوتبالش یکی از آرامترین و کم حاشیه ترین فوتبالیست‌های تاریخ ایران بود، بعد از جام جهانی ۲۰۰۶ به فوتبال ملی اش پایان داد و خیلی زود روی نیمکت مربیگری ای هم درخشید و خودش را به عنوان یک سرمربی کاربلد و حرفه‌ای مطرح کرد.
کارش را با صباباتری شروع کرد که بعد از جدایی از پرسپولیس به آن تیم رفته بود و چند سال برایش بازی کرده بود.
وقتی مسؤولان باشگاه محمدحسین ضیایی را برکنار کردند، مسؤولیت فنی تیم را به گل محمدی دادند.
او مربیگری اش را از این تیم – که حالا دیگر اثری از آن در فوتبال ایران نیست – شروع کرد.
گل محمدی بعد از فعالیت چنده ماهه در صبا، اواخر خرداد ۸۷ به تربیت یزد رفت و به طور جدی کارش را در قامت یک سرمربی آغاز کرد و بعد به نساجی رفت و بعد از دو سال به صباباتری برگشت و حدود هفت ماه هدایت این تیم را برعهده گرفت.
اما خیلی زود به آرزویی که داشت رسید و بعد از اخراج مانوئل ژوزه از پرسپولیس هدایت این تیم را برعهده گرفت.
یحیی آذر ۹۱ سرمربی پرسپولیس شد و در ۲۲ دیداری که هدایت این تیم را در اختیار داشت فقط دو شکست را متحمل شد اما باخت به سپاهان در فینال جام حذفی که برای سرخپوشان خیلی مهم بود، انتقادات از او را به اوج رساند.
در روزی که مهدی مهدوی کیا از فوتبال خداحافظی کرد و چهار گوشه زمین را در حضور هواداران غمگین پرسپولیس بوسید، گل محمدی هم از سرمربیگری سرخپوشان برکنار شد.
مرد آرام یک جدایی دیگر را تجربه کرد و از پرسپولیس رفت تا فصل جدیدی از مربیگری اش را آغاز کند.
فصلی که برای او اما متفاوت با سالهای گذشته بود.
این بار مقتدرتر برگشت و با نفت تهران، ذوب آهن و تراکتور کارش را دنبال کرد و در پدیده به اوج محبوبیت بین هواداران پرسپولیس رسید چرا که نتایجش آنها را مجذوب حضورش روی نیمکت سرخپوشان کرده بود.
بالاخره این اتفاق رخ داد و بعد از این که کالدرون در زمان مدیرعاملی محمدحسن انصاریفرد برکنار شد، گل محمدی با رقم رضایت نامه‌ای سنگین از مشهد به پرسپولیس آمد و دی ماه ۱۳۹۸ دوباره روی نیمکت سرخ تیم پرطرفدار نشست.
حالا پس از چهار سال پرافتخار با پرسپولیس که سه عنوان قهرمانی در لیگ برتر، یک قهرمانی در جام حذفی و قهرمانی در سوپرجام و نایب قهرمانی در آسیا را شامل می‌شد، گل محمدی با سرخپوشان به پایان خط رسیده است.
او که در چهار سال حضور مجددش برابر رقیب سنتی تن به شکست نداد و رکورد شکست برابر استقلال از خود به جا گذاشته، در شرایطی که فقط دو امتیاز با صدر جدول فاصله دارد، با پرسپولیس به بن بست رسیده است.
شاید توقع هواداران پرسپولیس از او بالا رفته و شاید هم اتفاقات باشگاه یحیی را از ادامه کار دلسرد کرده است.
اما قطعاً رفتاری که با او بعد از شکست خانگی برابر الدحیل صورت گرفت و علیه اش شعار دادند و به سمتش بطری پرتاب کردند در این دلسردی و خستگی بی تأثیر نیست.
گل محمدی که از سوی هواداران پرسپولیس لقب «امپراطور» را دریافت کرده بود، با گرفتن ۶ جام در چهار سال بعد از پایان نیم فصل اول بیست و سومین دوره لیگ برتر برای هفتمین بار استعفایش از هدایت سرخپوشان را اعلام کرد و هر چند برخی عنوان می‌کنند به این تیم بازخواهد گشت، اما او تصمیمش را گرفته و نمی‌خواهد به همکاری اش با پرسپولیس ادامه دهد.
شکاف عمیقی که بین او و رضا درویش مدیرعامل باشگاه وجود داشت و نامهربانی هایی که برای جذب بازیکن در ابتدای فصل و پرداختن نشدن مطالبات خودش و بازیکنانش از سوی مدیریت صورت گرفت، یحیی را مصمم کرده این بار روی استعفایش بماند و چند ماهی استراحت کند.
هر چند می‌گویند می‌خواهد هدایت تیم‌های خارجی را برعهده بگیرد اما او فعلاً استراحت را به همه چیز ترجیح می‌دهد.
مربی ای که در چهار سال حضورش جام‌های پرتعدادی را برای پرسپولیس به ارمغان آورد این فصل تنها بود و مدیریت را حامی خودش نمی‌دید.
از جذب نکردن بازیکنان با کیفیت در ابتدای فصل و از دست دادن چند مهره تأثیرگذار به خاطر مسائل مالی گرفته تا جذب بازیکن بی کیفیتی مثل نبیل باهویی که از سوی مدیریت باشگاه و بدون هماهنگی با سرمربی جذب شد.
گل محمدی آنقدر توقع هواداران پرسپولیس را بالا برده بود که فاصله دو امتیازی اش با صدر جدول را برای او شکست و ناکامی تلقی کردند و مدیریت باشگاه هم به گونه‌ای رفتار کرد که سرمربی آرام سرخ‌ها را به در خروجی هدایت کرد.
حالا گل محمدی تصمیمش را گرفته و برای دومین بار نیمکت سرخ‌ها را ترک خواهد کرد تا ادامه مربیگری اش را در تیم دیگری تجربه کند.
او سابقه بازگشت‌های باشکوه به پرسپولیس را دارد.
آیا بازهم «امپراطور» هواداران سرخ به نیمکت پرسپولیس بازخواهد گشت؟