از نتایج دوچرخه‌سواران راضی نیستیم/ نمی‌توانیم درد را درمان کنیم
به گزارش خبرنگار مهر، مسابقات دوچرخه سواری قهرمانی پیست آسیا در هندوستان برگزار شد که رکابزنان ایران موفق به کسب هیچ مدالی نشدند.
این در حالی بود که در دوره قبل ایران صاحب دو مدال در این رویداد شده بود.
رسول اسدی رییس فدراسیون دوچرخه سواری در گفت و گو با خبرنگار مهر با ضعیف خواندن نتایج رکابزنان در این رویداد گفت: نتایج تیم راضی کننده نبود و ضعیف بوده و باید دلایل آن را بررسی کنیم.
البته بخشی از دلایل را هم ما می دانیم و هم شما و حل آنها نیز نیاز به زمان دارد.
وی افزود: ما از دوچرخه سواران رده سنی جوان انتظار بیشتری داشتیم.
معتقدم ارزیابی مربیان از ورزشکاران درست نیست آنها همیشه قبل از مسابقات قول مدال می دهند.
باید ارزیابی کادر فنی واقع بینانه باشد.
رئیس فدراسیون دوچرخه سواری خاطرنشان کرد: همه مساله را می دانند.
مربی با وجود اینکه می داند تیم چه مشکلاتی دارد، رقیبان در چه سطحی بوده و چه تمریناتی دارند، تجهیزات آنها با ما چه فاصله ای داشته و چه امکاناتی دارند با این حال چطور ارزیابی می کنند و چه اصراری است که در همه بخش ها شرکت کننده داشته باشیم.
وی ادامه داد: شاید بهتر باشد بخش عمده هزینه این اعزام ها برای تدارکات تیم، اعزام به کاپ ها و تامین تجهیزات و اینکه تیم های پایه را بفرستیم صرف شود.
فکر می کنم این اتفاق بهتری است تا هزینه در جای مناسب تری برای تیم های پایه صرف شود و باید کادر فنی به این نتیجه برسند و کمیته فنی هم بررسی کرده و نظر دهند.
وی با تاکید بر اینکه فدراسیون هرچه در توان خود بوده برای تیم انجام داده است گفت: ما در این مدت درگیر بدهی های خود به فدراسیون جهانی بودیم و شاید اگر این طور نبود این هزینه را صرف اعزام تیم به مسابقات تدارکاتی می کردیم.
به هر حال فدراسیون در چند سال گذشته در گیر مسائل ساختاری بوده است.
اسدی در پاسخ به این پرسش که «با توجه به مشکلات اقتصادی و فاصله زیاد تجهیزات و زیرساخت هایمان، ورزشکار تنها یک اعزام به مسابقات قهرمانی آسیا را تجربه می کند آن وقت اگر بخواهیم همین یک مسابقه را هم با فیلتر بیشتری نفرات را اعزام کنیم دیگر فرصتی برای حضور در رویدادها نخواهند داشت؟ گفت: به هر حال ما باید یک انتخابی داشته باشیم اگر به این شکل ادامه دهیم نمی توانیم تمرکز بیشتری روی بخش پایه داشته باشیم.
ما در بحث فنی نمی گوییم که نفرات اصلاً اعزام نشوند.
وی در پاسخ به این پرسش که «چه زمانی مشکل نبود پیست ما حل خواهد شد؟ هم گفت: ما در حال رایزنی با بخش های مختلف هستیم اما باید بتوانیم زیرساخت ها را درست کنیم.
ما الان چندین پیست در حال احداث داریم که کلنگ چند تا از آنها ۱۵ تا ۲۰ سال قبل زده شده و هنوز هم ساخته نشده اند!
رییس فدراسیون دوچرخه سواری تصریح کرد: پیست هایی که هم داریم یا در حال ساخت است قابل استفاده نیستند و نمی دانم با چه تفکری ساخته شده اند و تائیدیه فدراسیون را گرفته اند و با چه منطقی ساخته شده اند! این پیست های غیر قابل استفاده و نبود پیست استاندارد معضل بزرگ ماست.
وی در تشریح وضعیت فنی پیست آزادی هم توضیح داد: تنها پیست قابل استفاده ما پیست آزادی است که بتنی و سرباز بوده و ۳۳۳ متر است در حالیکه سالهاست پیست های استاندارد دنیا ۲۵۰ متری، چوبی و سرپوشیده هستند.
در کنار آن هم زمانیکه مسابقات قهرمانی آسیا به فصل زمستان خورده ما دچار مشکل شده ایم چرا که ورزشکاران ما به خوبی نتوانسته اند تمرین کنند.
وی در مورد وضعیت نابسامان تجهیزات هم گفت: همه می دانند ما رشته ای تجهیزات محور هستیم.
برخی تجهیزات تیم برای ده سال قبل است.
نمی شود که یک بار خرید کنیم و سالها از آن استفاده کنیم.
باید ورودی انبار تجهیزات دوچرخه سواری به روز و مستمر باشد.
اسدی تاکید کرد: متاسفانه ما درد را می دانیم درمان را هم می دانیم اما نمی توانیم درد را درمان کنیم و کاری از دست ما بر نمی آید.
برخی مشکلات از سالها قبل بوده و خارج از دست فدراسیون است.
البته وزیر ورزش و جوانان قول های مساعدی به ما داده و امیدواریم اتفاقات خوبی در آینده برای ما بیافتد.
وی در مورد اینکه در دوره قبل دو مدال کسب کردیم هم بیان کرد: باید قبول کنیم با کشورهای تاپ آسیا فاصله ما زیاده شده است.
مدال ها و موفقیت ها و مدال های ما گلخانه ای است و این طور نیست که این مدال آوری متداوم باشد.
وی در خصوص وضعیت دو بخش جاده و کوهستان هم گفت: در این دو بخش هم تقریباً شرایط به همین گونه است.
این دو بخش هم تجهیزات محور هستند و ما به اندازه پیست با این دو بخش هم مشکل داریم.
تعداد مسابقات بسیار کم شده است و اسپانسرها هم در این شرایط و با این هزینه های گزاف سرمایه گذاری نمی کنند.
آنقدر هزینه ها بالا و مشکلات زیاد است که حضور اسپانسرها و حامیان تنها منجر به حرکت های جرقه ای می شود.
این در حالی است که باید مشکلات به مرور زمان ریشه ای حل شود و این مسئله مستلزم زمان، اعتبارات فراوان و عزم ملی می خواهد.