المپیک مانند یک آرزوی برآورده نشده روی دلم سنگینی خواهد کرد

سروش اسکندری در گفت و گو با خبرنگار مهر، درخصوص خداحافظی‌اش از دنیای ورزش قهرمانی اظهار کرد: دو سال پیش آشیل پای چپم آسیب دید و چون دوست نداشتم دوران حرفه‌ای‌ام با آسیب دیدگی به پایان برسد تلاش کردم و اتفاقا در رقابت‌های لیگ برتر هم فعال بودم اما در نهایت شرایط به گونه‌ای پیش رفت که بعد دو سال تصمیم گرفتم این فرصت را در اختیار جوان‌ترها بگذارم.

وی در ادامه گفت: در تمام این سالها همیشه تلاش کردم برای تیم ملی کشورم مفید باشم ولی دیگر زمان آن رسیده بود که خداحافظی کنم.
البته همچنان بدمینتون بخشی از زندگی من خواهد بود و در عرصه مربیگری به فعالیتم ادامه خواهم داد.

کاپیتان سابق تیم ملی بدمینتون کشورمان یادآور شد: در دو سال گذشته به عنوان سرمربی کنار تیم چادرملو بودم که یک دوره عنوان قهرمانی و یک دوره هم عنوان نایب قهرمانی را به دست آوردیم.
برنامه برای آینده ادامه همین راه است و تلاش خواهم کرد آنچه را که در دوران بازیکنی به دست نیاوردم در مربیگری تجربه کنم.

اسکندری خاطر نشان کرد: حضور در المپیک آرزوی هر ورزشکاری است منم هم واقعا دوست داشتم این آوردگاه مهم را از نزدیک ببینم و تجربه کنم.
دو بار در دو رویداد که برای کسب سهمیه بود شرکت کردم اما نتواستم ورودی المپیک را به دست بیاورم.
این اتفاق مانند یک حسرت و یا آرزوی برآورده نشده تا پایان عمر روی دلم سنگینی خواهد کرد.
امیدوارم روزی بتوانم در قامت مربی در بازی‌های المپیک حضور پیدا کنم.

سرمربی تیم چادرملو اردکان در لیگ برتر در پایان درباره ارزیابی خود از وضعیت بدمینتون ایران گفت: بدمینتون کشورمان وضعیت خوبی دارد ولی قطعا جای پیشرفت هم حس می‌شود.
این توسعه و پیشرفت با حضور مربیان ایرانی هم اتفاق می‌افتد اما بدون شک استفاده از مربی خارجی هم می‌تواند خوب باشد در حقیقت نمی‌توان تاثیر خوب مربی خارجی را انکار کرد اما توانایی مربیان داخلی هم نباید نادیده گرفت.