کورسوی امید المپیکی شدن با مربی «مبهم»/ والیبال روی گسل زلزله
به گزارش خبرنگار مهر، والیبال ایران در سالی که گذشت افت و خیز زیادی داشت؛ تیم ملی پس از المپیک توکیو با ولادیمیر آلکنو که به عنوان یک گزینه طراز اول نتیجه بسیار ضعیفی کسب کرد.
پس از این اتفاق اهالی والیبال تصمیم گرفتند این بار نیمکت تیم ملی را به یک ایرانی بسپارند؛ قرعه به نام بهروز عطایی افتاد و او مردادماه سال ۱۴۰۰ به عنوان سرمربی تیم ملی والیبال شناخته شد.
دوران خوش با عطایی دوام نداشت
عطایی در فاصله ۶ هفته مانده به مسابقات قهرمانی آسیا به تیم ملی اضافه شد، شاگردان عطایی در اولین آزمون خوش درخشیدند و موفق به شکست ژاپن شدند و به مقام قهرمانی رسیدند.
اما دوران خوش عطایی با تیم ملی چندان بادوام نبود و در سالی که گذشت تیم ملی با این مربی عملکرد بسیار ضعیفی داشت.
بلندقامتان ایران دیگر همچون گذشته مقتدرانه در مسابقات مختلف ظاهر نشدند و همین موضوع باعث شد تا حضور والیبال در المپیک پاریس به اما و اگر کشیده شود و حتی اهالی والیبال عدم صعود ایران به المپیک را قطعی و کسب سهمیه از طریق لیگ ملت‌ها را امری سخت و دشوار بدانند.
خرداد برای والیبال ایران خوش یمن نبود
تیم ملی در خردادماه سال گذشته در لیگ ملت‌ها به میدان رفت؛ باخت‌های پی در پی ملی‌پوشان و بازی‌های نه چندان قابل قبول آن‌ها صدای اهالی والیبال را درآورد.
هفته سوم این مسابقات هم به میزبانی آمریکا برگزار شد و عدم صدور ویزا به برخی بازیکنان باعث شد تا کمتر نتایج تیم ملی مورد انتقاد اهالی والیبال قرار بگیرد.
البته رایزنی‌های فدراسیون در آن مقطع زمانی و همچنین فریز شدن امتیازات و حساب نکردن آن در رنکینگ جهانی به تیم ملی ایران کمک بسیار زیادی کرد.
در نهایت شاگردان عطایی در لیگ ملت‌ها از ۱۶ تیم شرکت‌کننده در جایگاه چهاردهم قرار گرفتند.
بلندقامتان در خانه هم حریف سامورایی‌ها نشدند
تیم ملی والیبال ایران در ادامه مسابقات سال گذشته در رقابت‌های قهرمانی آسیا به میزبانی ارومیه به مصاف حریفان خود رفت، همه اهالی والیبال امیدوار بودند این بار والیبال در خانه بتواند نمایش قابل قبولی داشته باشد و طلسم شکست‌ناپذیری ژاپن را بشکند.
اما شاگردان عطایی این بار هم توان مقابله با سامورایی‌ها را نداشتند و در خانه خود در مرحله فینال مقابل این تیم شکست خوردند و به عنوان نایب‌قهرمانی رسیدند.
طلایی که قابل پیش‌بینی بود
ملی‌پوشان ایران پس از مسابقات قهرمانی آسیا، راهی هانگژو چین شدند تا در مسابقات بازی‌های آسیایی به مصاف رقبای خود بروند.
در آن زمان اهالی والیبال معتقد بودند باید تیم ملی "ب" به هانگژو اعزام تا بازیکنان اصلی برای حضور در مسابقات انتخابی المپیک آماده شوند.
کارشناسان والیبال معتقد بودند نزدیکی رقابت‌های انتخابی المپیک و بازی‌های آسیایی و همچنین دوری مسافت چین تا برزیل بازیکنان را دچار مشکل می‌کند، اما پاداش بازی‌های آسیایی تمامی تصمیم‌گیری‌ها را تحت شعاع قرار داد و در نهایت تیم ملی با بازیکنان اصلی راهی این مسابقات شد و مدال طلا را از آن خود کرد.
مدالی که البته قابل پیش‌بینی بود و در رنکینگ جهانی هم تغییری در وضعیت تیم ملی ایجاد نکرد.
عطایی، عطای تیم ملی را به لقایش بخشید
پس از آن نوبت به مسابقات انتخابی المپیک در مهرماه سال گذشته رسید.
شاگردان عطایی در برزیل رودرروی حریفان خود قرار گرفتند؛ این مسابقات از حساسیت بالایی برخوردار بود و خیلی از اهالی والیبال معتقد بودند کسب سهمیه به صورت مستقیم در این مسابقات کار سختی است که البته همین اتفاق هم افتاد.
تیم ملی نه تنها در این رقابت‌ها به سهمیه نرسید بلکه ضعیف‌تر از گذشته هم ظاهر شد به طوری که حتی توان مقابله با تیم جمهوری چک را نداشت و در مصاف با این تیم شکست خورد.
عملکرد ضعیف ملی‌پوشان و عدم جنگندگی آن‌ها باعث شد تا عطایی، لقای تیم ملی را به عطایش ببخشد و از حضور در تیم ملی استعفا دهد.
داورزنی به دنبال احیای والیبال
با استعفای عطایی، فدراسیون داورزنی که به دنبال بازگشت والیبال به دوران اوج بود تصمیم به جذب مربی خارجی گرفت.
هر چند تلاش‌های او برای استخدام مربی خارجی در دوران ریاستش به بار ننشست چرا که دوره چهارساله ریاست او آبان ماه سال گذشته به پایان رسید و وزارت ورزش و جوانان هم برای برگزاری مجمع فوق العاده فدراسیون موافقت نکرد.
در نهایت مدتی فدراسیون بلاتکلیف ماند تا در نهایت با تصمیم وزیر ورزش و جوانان، مرادی نایب‌رئیس فدراسیون سرپرستی فدراسیون را هم برعهده گرفت تا کار نیمه تمام داورزنی را تمام کند.
سرپرستی که سرمربی انتخاب کرد
در دوره سرپرستی، فدراسیون باز هم به دنبال جذب مربی خارجی بود، مذاکرات با گزینه‌های زیادی انجام شد و حتی در مقطعی توافق نهایی لورنزتی با فدراسیون والیبال مطرح شد که البته خیلی زود از سوی فدراسیون اعلام شد او به دلیل شیطنت برخی افراد از حضور در ایران منصرف شد.
مذاکرات مرادی با گزینه‌های متعدد خارجی ادامه پیدا کرد.
در دوره داورزنی صحبت از حضور سعید معروف به عنوان سرمربی برای هدایت تیم ملی مطرح شد که مرادی بلافاصله بعد از اینکه به عنوان سرپرست مسئولیت فدراسیون را برعهده گرفت این موضوع را رد و عنوان کرد نباید سعید معروف را بسوزانیم.
به این ترتیب بحث حضور او به عنوان سرمربی تیم ملی در ایران منتفی شد.
توافق فدراسیون با مربی گمنام
در نهایت فدراسیون والیبال بعد از کش و قوس فراوان به «موریس موتا پائز» مربی برزیلی- فرانسوی رسید که معرفی این مربی از سوی فدراسیون با واکنش‌های متعددی همراه بود.
اهالی والیبال انتظار داشتند فدراسیون با یک مربی اسم و رسم دار توافق کند اما این مربی برای خیلی از افراد گمنام بود.
هر چند دستیاری رزنده و فیلیپ بلین که در کارنامه پائز است تا حدودی آن‌ها را متقاعد کرده که شاید گزینه قابل قبولی است به خصوص اینکه تیم ملی هم شانس زیادی برای صعود به المپیک ندارد.
والیبال ایران برای سومین بار المپیکی می‌شود؟
نوبت به سومین حضور بلندقامتان ایران در یک المپیک دیگر رسیده که هنوز ملی‌پوشان سهمیه خود را قطعی نکردند و در چنین شرایطی هدایت تیم ملی هم به «موریس موتا پائز» یک مربی گمنام رسیده و باید منتظر باشیم او می‌تواند والیبال را این بحران خارج کند و بلیط پاریس را برای بلندقامتان ایران رزرو کند یا خیر.
طلسم سومین حضور ایران در المپیک شکسته می‌شود؟
در خردادماه سال ۱۳۹۵ طلسم ۵۲ ساله حضور ملی‌پوشان والیبال در المپیک بالاخره شکسته شد و نسل طلایی ایران راهی المپیک شدند.
در آن زمان هدایت تیم ملی برعهده لوزانو مربی کوتاه قامت والیبال ایران بود که برای مدت کوتاهی هدایت تیم ملی را برعهده گرفته بود.
شاگردان لوزانو در المپیک ریو به عنوان پنجمی رسیدند.
دومین حضور ملی‌پوشان والیبال در المپیک به سال ۲۰۲۱ برمی‌گردد.
شیوع ویروس کرونا باعث شد تا المپیک با یک سال تأخیر برگزار شود، هدایت تیم ملی در آن زمان برعهده کولاکوویچ بود اما عملکرد ضعیف او و تعویق یک سال المپیک فرصت خوبی را برای فدراسیون والیبال ایجاد کرد که با این سرمربی قرارداد خود را به پایان برسانند و برای حضور قدرتمند تیم ملی به دنبال مربی طراز اول باشند.
داورزنی که همیشه رؤیای حضور تیم ملی در جمع چهار تیم برتر جهان را داشت این بار هم دست به کار شد و یک مربی طراز اول را برای حضور قدرتمند در المپیک انتخاب کرد.
قرعه به نام آلکنو افتاد که یکی از بزرگ‌ترین مربیان حال حاضر والیبال جهان محسوب می‌شد.
این مربی تیم ملی والیبال روسیه را به مدال طلای المپیک ۲۰۱۲ لندن رسانده بود و نام بزرگ او همه را به وجد می‌آورد به طوری که همه انتظار کسب نتایج درخشان از تیم ملی با این مربی داشتند.
تیم ملی با این مربی در ایران لیگ ملت‌های ۲۰۲۱ شروع درخشانی داشت اما به تدریج ورق برگشت.
با این وجود همه به خود دلداری می‌دادند که لیگ ملت‌ها اهمیتی ندارد و هدف اصلی تیم ملی، المپیک توکیو است.
اما تیم ملی با تانک روس در المپیک توکیو هم کاری از پیش نبرد و در کمال ناباوری در همان مرحله گروهی حذف شد.
حالا تیم ملی ایران با سرمربی جدید و گمنام خود به دنبال سومین حضور در المپیک است؛ اتفاقی که سخت و دور از ذهن است و حتی به اعتقاد اهالی والیبال و مسئولان این فدراسیون شانس ایران برای صعود به المپیک شاید ۵ درصد است، ولی فدراسیون والیبال با سرمربی جدید خود برای همان شانس ۵ درصدی هم می‌جنگند.
آغاز ریاست تقوی در اواخر سال در فدراسیون والیبال
بعد از اینکه سرمربی تیم ملی انتخاب شد و دوره سرپرستی مرادی هم به پایان رسید؛ از سوی وزارت ورزش و جوانان زمان برگزاری انتخابات به روزهای پایانی سال موکول شد.
در تاریخ ۲۶ اسفند انتخابات این فدراسیون برگزار و میلاد تقوی دبیرکل سابق فدراسیون با رأی اکثریت قاطع جانشین داورزنی در فدراسیون والیبال شد.
حالا رئیس جدید و مربی جدید هر دو راه سختی را در سال ۱۴۰۳ پیش رو دارند و برای رسیدن به موفقیت والیبال باید بیشتر از گذشته تلاش کنند.